مانندِ دریا ، موجِ مویت دل سپردن داشت
سیبِ بهشتِ باغِ لبهای تو چیدن داشت
ای سبز آبی» چشم و ای دریا چمن» بانو
شیرین اگر مثل تو بود آن کوه کندن داشت .
مثل نفس نزدیک و اما چون سفر دوری
دنیای بی تو بی نهایت غصه خوردن داشت
از واژه های عصرِ دلتنگی پُری ای عشق
حتیٰ قلم در دستِ تو شوقِ نوشتن داشت
با چشمِ خود دیدم که روح از شعرهایم رفت
بعد از تو ترکیبِ غزل هایم فقط تن داشت
دنیا تو را از من گرفت ، بالاتر از این ؟ آه
دنیا مگر چیزی برای رو نکردن داشت ؟
تو جنگِ تحمیلی و من شهرِ پس از صلحم
من مانده ام ویران و آواری که یک زن داشت
(( محسن گودرزی ))
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت